(ONDERAAN de pagina): 3-D etiket yoghurt
Er zijn een aantal vermeldingen die moeten aanwezig zijn als ze van toepassing zijn natuurlijk. Niet elke vermelding wordt dus altijd weergegeven (bv. alcoholpercentage).
Bekijk eens je eigen verpakking (of onderstaand voorbeeld). Wat kunnen we hier op terugvinden?
Verplichte vermeldingen:
- Productnaam
- Ingrediëntenlijst / allergenen (zie hieronder)
- Houdbaarheid (zie deel 2)
- Voedingswaarden (zie deel 2)
- Nettohoeveelheid
- Gegevens producent (naam/adres)
- Bewaar- of gebruiksvoorschriften
- Alcoholpercentage (moet niet bij 0% alcohol)
De volgende vermeldingen mogen op de verpakking, maar zijn niet verplicht!
- Prijs: moet niet per se op de verpakking staan, dat vind je vaak op het winkelrek.
- Claims (over gezondheid): je zou bijna denken dat gezondheidsclaims (of ‘bio’) op de verpakking verplicht zijn. Bijna elke producent ziet hier echter een kans om het product te promoten.
Weetje:
de barcode is op zich ook niet verplicht.
Maar aangezien de code gelinkt is aan cruciale informatie over de herkomst van het product, staat het er 99,9% van de gevallen wel op.
Als men ontdekt dat er iets mis is met het product, moet dit namelijk traceerbaar zijn. Zo kan men erg snel zien wie het geproduceerd, verwerkt of vervoerd heeft, … .
2 Ingrediënten
De ingrediëntenlijst is dus één van de verplichte vermeldingen. Deze grondstoffen waaruit het product is samengesteld staan ook in een vaste volgorde. Deze is gebaseerd op de aanwezige hoeveelheid, in dalende volgorde.
Het ingrediënt dat men het eerst vermeldt, zit er dus het er het meest in.
Allergenen
Dit zijn stoffen die bij sommige mensen een overgevoeligheidsreactie kunnen veroorzaken (in dit geval yoghurt of melkeiwit).
Will Smith speelde in ‘Hitch’ iemand die per ongeluk zeevruchten had gegeten (allergische reactie)
Andere voorbeelden zijn ei, gluten, pinda’s en noten. De aanwezigheid van veelvoorkomende (14!) allergenen moet duidelijk aangegeven worden op het etiket. Soms kiest men hiervoor nog een aparte lijst te maken, in bovenstaand voorbeeld moet je de allergenen zoeken in de ingrediëntenlijst.
Aroma’s
Dit zijn stoffen die geur of smaak geven.
Aroma’s mogen alleen ‘natuurlijk’ worden genoemd als ze uit een natuurlijke bron komen en gewonnen zijn via een natuurlijk proces. Bij bijvoorbeeld ‘natuurlijk aardbei-aroma’, moet het aroma voor minstens 95% uit aardbei gewonnen zijn.
3 E-nummers en additieven
Alle stoffen die toegevoegd worden om de houdbaarheid, geur, smaak en kleur van voedingsmiddelen te verbeteren, noem je hulpstoffen of additieven.
Hulpstoffen die geen gevaar opleveren voor de gezondheid hebben een E-nummer gekregen. Deze stoffen zijn in alle landen van de Europese Unie toegestaan.
Sommige mensen zijn echter overgevoelig of allergisch voor bepaalde hulpstoffen. Zij kunnen deze E-nummer van buiten leren en relatief gemakkelijk terugvinden op de verpakking.
Wat doen additieven nu precies?
Binnen de vaakvoorkomende additieven kan je volgende categorieën onderscheiden:
E100-199 : Kleurstoffen
E200-299 : Conserveermiddelen / Voedingszuren
E300-399 : Anti-oxidanten
E400-499 : Emulgatoren
E500-599 : Diverse additieven
E600-699 : Smaakversterkers
E700-799 : Conserveermiddelen
Veiligheid
Veel mensen denken ten onrechte dat sommige E-nummers in levensmiddelen schadelijk zijn voor de gezondheid. Dat blijkt uit onderzoek van het Voedingscentrum.
Het Voedingscentrum vindt wel dat de hoeveelheid zoetstoffen in frisdrank en snoep wat minder zou kunnen. In snoep zit vaak de zoetstof sorbitol (E420); daarvan krijg je darmklachten en bij grote hoeveelheden soms diarree.
Frisdrank light wordt vaak gezoet met cyclamaat (E952). Omdat daarvan bepaalde mogelijke risico’s op lange termijn onbekend zijn, raadt het Voedingscentrum aan kleine kinderen er niet meer dan twee glazen per dag (=500ml) van te laten drinken.
Meer informatie vind je op deze link: Factsheet
Dat was het voor dit deel, deel 2 vind je eveneens op Nutrition Nerds . Dit vervolg gaat over de voedingswaarden en de houdbaarheid!